Güvenmek…
Öylesine
zorlaştı ki şu zamanda ..
Eskileri
bilmiyorum ama değişen zaman benimle doğru orantılı olarak işletiyor
yaşatacaklarını deneyim adı altında .. Küçükken her şeyin masumiyetini öylesine
soluyor ki insan ruhuna, kalbine, zihnine , güvensizlik kıskacı yerleşemiyor
bile..
Zaman
her şeyin ilacı olduğu gibi sebepsiz değişimlerinde sebebi çoğu zaman ..
İnanmak zorlaşıyor gittikçe .. Kendini bilmek bile kuşku yaratıyor düşündükçe
.. Pozitif olmak, öyle yaşamak zorlaşıyor sanırım .. Kime güvenir insan kime ‘işte benim hayatımdaki şu şu şu buna gözüm
kapalı güveniyorum, dediğine inanırım ‘diyebiliyor hala ? Mutlaka var
hayatlarınızda böyle insanlar, ihtiyacımız da var zaman zaman kara duvarlara
esir bedenlerimizin ruhlarımızın bu insanlara .. Ama o ‘ilaç zaman’,
yanınızdaki ‘güven kırbacını ‘ size de dokunduruyor ya işte ‘o zaman’ keşke olmasa, geçmemiş olsa diyor insan..
Sevdikleriniz,
arkadaşlarınız, dostlarınız… Sizin sevdikleriniz, hep sevecek olduklarınız .. Buna
inandığınız bazen de sorguladığınız olmuyor mu? ‘O zaman’, kolumuzdaki saatteki
akan değil çoğu zaman .. O zaman , yıllarca kabullendiğiniz gerçekliği bile bir
anda değiştiren bir büyü gibi zaman zaman .. Her şeyin bizim için olduğunu
kabulleneli çok oldu.. Ne gelecekse geldiği yer belli başımın üzerinde yeri var
bu sebeple .. Ancak yine bizi iki arada bir derede bırakan, tüm sızısıyla bir
yandan atmaya çalışan, bir yandan nefesi tetikleyen bir kalbimiz var.. Sonra
ruhumuz bize dokunan, başkalarına dokunuşumuzun eseri kalbimiz, ruhumuza sarılı
..
Hangisi
daha çok yaralıyor peki ? Bir dostunla
‘kırılan ‘ yaşanılmışlıklarının, ezilip büzülmesi mi gerçekliğin
karşısında, bir sevdanın eriyip bitmesi mi bir hatanın esaretinde ? Ruhu
yaralar bu ikisi de , derecesi sevdanın büyüklüğüne bağlı .. Senin
samimiyetine, inancına. Dostluk da sevdadır.. Dostlar da sevdalıdır
birbirlerine… Aşık olmak kolaydır karşı cinse .. Ama dostluğu yaşatmak , güvene
sarmak .. Dayanacağın bir omzu aramadan bulmak olması gerektiği anda, sevmenin
hayat içindeki en gerçekçi halidir . Birine dostum diyebilmek bu sevgiyi
büyütüp inanmayı öğrenmek, güvenmeyi öğrenmek , her koşulda yanında olacağını
bildiğin insanların varlığı güzeldir bu bağlamda ..
Güven
kırılmayı hak etmeyecek kadar değer buluyor dostluk, aşk, sevgili ,aile işin
içine girince .. İnanmak , anlamını güvendiğin anda kazanıyor .. Sevmek dahi
öle değil mi ?? Güvenmediğin birini seversin ama can yakar ! Her zaman
çevrenizde sevdanızı, güveninin ve inancın olduğu yüreklere sarmanız
dileklerimle ..
Sevgiyle.. aşkla ..
( uzun zamandır beklettiğim bir yazımdı ..
aralar giriyor yazdıklarıma blogumda ama aklım hep burdaa ... )
aralar giriyor yazdıklarıma blogumda ama aklım hep burdaa ... )